٢ سال و ١١ ماه... تمام تلخی دنیا را با لحظه ای نگاهت تا ته سر میکشم! پسرم امیدم: در حالی دارم برات مینویسم که فقط یک ماه مونده تا شکوفا شدن چهارمین زمستان زندگیت. سی روز مونده تا لمس ثانیۀ با تو بودن، تا سه سال مادری من. سه سال زیستن و نفس کشیدن با تو در من امید داد ٬ یاد داد چه جوری زندگی کنم، نه تنها زنده باشم . یاد داد چه جوری از ته دل بخندم ، چقدر زود همه چیز رو فراموش کنم ، با خراب شدن هر چیزی دوباره اونو از نو بسازم. یاد داد با هر چیز کوچکی احساس شادی کنم و از داشتنش نهایت لذت رو ببرم. و هزازان درس زندگی که من همه رو مدیون وجود پاک و معصومانۀ تو کودک سه ساله ام هستم. تو که موجودی هستی کوچک اما با دلی...
یلدات مبارک دردونۀ من
